Jerzy Pawłowski

Jerzy PawÅ‚owski (ur. 25 października 1932 w Warszawie, zm. 11 stycznia 2005 tamże) – szermierz, piÄ™ciokrotny medalista igrzysk olimpijskich, 19-krotny medalista mistrzostw Å›wiata, 14-krotny mistrz Polski w szabli i florecie.

Urodzony w rodzinie o tradycjach patriotycznych, ojciec byÅ‚ żoÅ‚nierzem AK. W 1949 rozpoczÄ…Å‚ trening szermierki. W 1952 zostaÅ‚ powoÅ‚any do wojska i zaczÄ…Å‚ trenować w wojskowym klubie sportowym "Legia". Tam trafiÅ‚ w rÄ™ce wÄ™gierskiego trenera Janosa Kevey'a. W tym samym roku zdobyÅ‚ mistrzostwo Polski we florecie i wystartowaÅ‚ w Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach. W 1956 na Olimpiadzie w Melbourne zdobyÅ‚ dwa srebrne medale w turnieju szablistów – indywidualnie i drużynowo (wraz z Marianem Kuszewskim, Zygmuntem Pawlasem, Andrzejem PiÄ…tkowskim, Wojciechem ZabÅ‚ockim i Ryszardem Zubem). W 1957 zostaÅ‚ pierwszym polskim indywidualnym mistrzem Å›wiata w szermierce. W 1959 na mistrzostwach Å›wiata w Budapeszcie walnie przyczyniÅ‚ siÄ™ do zdobycia przez PolskÄ™ pierwszego tytuÅ‚u drużynowych mistrzów Å›wiata dziÄ™ki swemu pamiÄ™tnemu zwyciÄ™stwu nad WÄ™grem Rudolfem Karpatim. W 1960 na Olimpiadzie w Rzymie zdobyÅ‚ wraz z drużynÄ… srebrny medal w szabli (skÅ‚ad: PawÅ‚owski, PiÄ…tkowski, Zub, ZabÅ‚ocki, Emil Ochyra). W 1964 na Olimpiadzie w Tokio zdobyÅ‚ drużynowo brÄ…zowy medal. Rok 1968 to najwiÄ™kszy jego sukces – zÅ‚oty medal w szermierce indywidualnie na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. Poza Igrzyskami Olimpijskimi zdobyÅ‚ także 19 razy medale mistrzostw Å›wiata, w tym siedmiokrotnie zÅ‚oty (1957, 1965, 1966 – indywidualnie oraz 1959, 1961, 1962, 1963 – drużynowo). ByÅ‚ także 14-krotnym mistrzem Polski w szabli i florecie. W 1967 MiÄ™dzynarodowa Federacja Szermiercza uznaÅ‚a go za szablistÄ™ wszech czasów. W latach 1970-1974 peÅ‚niÅ‚ funkcjÄ™ prezesa Polskiego ZwiÄ…zku Szermierczego. W tym okresie ukoÅ„czyÅ‚ też studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Dwukrotnie (1957 i 1968) w Plebiscycie PrzeglÄ…du Sportowego zostaÅ‚ uznany najlepszym sportowcem roku w Polsce.

Od 1964 wspóÅ‚pracowaÅ‚ z amerykaÅ„skim wywiadem CIA (pod pseudonimem „PaweÅ‚”). Zwerbowany podczas pobytu w USA, przekazywaÅ‚ Amerykanom gÅ‚ównie informacje personalne i towarzyskie o osobach z krÄ™gów polityczno-wojskowych. W 1975 zostaÅ‚ w Polsce aresztowany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz USA (wedÅ‚ug niego sam zgÅ‚osiÅ‚ fakt wspóÅ‚pracy do polskich organów Å›cigania). 8 kwietnia 1976 zostaÅ‚ za to skazany na karÄ™ 25 lat wiÄ™zienia, utratÄ™ praw publicznych na 10 lat i zdegradowanie do stopnia szeregowca (z majora). Po odbyciu 10 lat kary zostaÅ‚ zwolniony w drodze uÅ‚askawienia, w ramach wymiany aresztowanych szpiegów pomiÄ™dzy CIA a KGB na moÅ›cie Glienicke pomiÄ™dzy Poczdamem a Berlinem w 1985. MiaÅ‚ być wówczas „wymieniony” m.in. za Mariana Zacharskiego. PawÅ‚owski zdecydowaÅ‚ siÄ™ jednak pozostać w Polsce. Po zwolnieniu powróciÅ‚ do amatorskiego uprawiania szermierki – zawodowego uprawiania zabroniÅ‚y mu wÅ‚adze sportowe.

Pod koniec życia zajÄ…Å‚ siÄ™ malarstwem – gÅ‚ównie pejzażowym, a także bioenergoterapiÄ…. ByÅ‚ Kawalerem i Oficerem Orderu Odrodzenia Polski. NapisaÅ‚ książki: "Trud olimpijskiego zÅ‚ota" i "NajdÅ‚uższy pojedynek. Spowiedź szablisty wszech czasów – agenta CIA". ByÅ‚ dwukrotnie żonaty. Z aktorkÄ… TeresÄ… SzmigielównÄ… miaÅ‚ syna Piotra, a z drugÄ… żonÄ… – IwonÄ…, syna MichaÅ‚a. Jego wnukami sÄ… aktorzy Stefan i Józef PawÅ‚owscy.

ŹródÅ‚o: Wikipedia