Jerzy Kulej

Jerzy ZdzisÅ‚aw Kulej (ur. 19 października 1940 w CzÄ™stochowie, zm. 13 lipca 2012 w Warszawie) – polski bokser, dwukrotny mistrz olimpijski, komentator sportowy, poseÅ‚ na Sejm RP IV kadencji.

W wieku 12 lat poznaÅ‚ trenera boksu Wincentego SzyiÅ„skiego, który jednak nie zezwoliÅ‚ mu wówczas na treningi z uwagi na zbyt mÅ‚ody wiek. KarierÄ™ boksera rozpoczÄ…Å‚ cztery lata później w 1955 w Starcie CzÄ™stochowa. W 1958 zadebiutowaÅ‚ w reprezentacji Polski, której trenerem byÅ‚ wówczas Feliks Stamm. W 1963 na mistrzostwach Europy w Moskwie wywalczyÅ‚ zÅ‚oty medal w wadze lekkopóÅ‚Å›redniej, pokonujÄ…c obroÅ„cÄ™ zÅ‚otego medalu Aloizsa Tumiņša z ZSRR.

Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej pokonał reprezentanta ZSRR Jewgienija Frołowa. W 1965 ponownie został mistrzem Europy, a w 1967 wicemistrzem.

Na olimpiadzie w Meksyku powtórzyÅ‚ sukces z Tokio i po pojedynku z KubaÅ„czykiem Enrique Regüeiferosem zdobyÅ‚ drugi zÅ‚oty medal (wygraÅ‚ stosunkiem gÅ‚osów 3:2 przy punktacji sÄ™dziów 59:58, 60:59, 60:59, 59:60, 59:60).

W trakcie kariery bokserskiej stoczył 348 walk, 317 wygrał, 6 zremisował i 25 przegrał.

Działalność zawodowa i polityczna

ByÅ‚ pracownikiem Komendy StoÅ‚ecznej Milicji Obywatelskiej w Warszawie w latach 1962–1972, gdzie doszedÅ‚ do stopnia kapitana MO[4]. W 1972 ukoÅ„czyÅ‚ studia na Wydziale Nauczycielsko-Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W tym samym roku odszedÅ‚ z Milicji Obywatelskiej, której byÅ‚ formalnie funkcjonariuszem jako zawodnik Gwardii Warszawa.

Od 1975 do 1990 należaÅ‚ do PZPR. W wyborach parlamentarnych w 1993, jako kandydat Polskiej Partii PrzyjacióÅ‚ Piwa, bez powodzenia kandydowaÅ‚ do Sejmu z listy Samoobrony – Leppera w województwie czÄ™stochowskim (otrzymaÅ‚ 2677 gÅ‚osów).

W latach 2001–2005 byÅ‚ posÅ‚em na Sejm wybranym z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okrÄ™gu warszawskiego. W 2004 przeszedÅ‚ do Socjaldemokracji Polskiej, w 2005 bezskutecznie z jej ramienia ubiegaÅ‚ siÄ™ o reelekcjÄ™ w wyborach parlamentarnych.

Od 1997 mieszkaÅ‚ w EÅ‚ku. WspieraÅ‚ zawodników Mazura EÅ‚k, okazyjnie ich trenujÄ…c.

PracowaÅ‚ również jako komentator sportowy m.in. na antenie Polsatu Sport. ByÅ‚ konsultantem przy produkcji Ogniem i mieczem oraz serialu pod tym samym tytuÅ‚em (1999–2000), wystÄ…piÅ‚ goÅ›cinnie m.in. w Przepraszam, czy tu bijÄ…? (1976) i Papa Stamm (1978). W 1996 opublikowaÅ‚ swojÄ… autobiografiÄ™ Jerzy Kulej – dwie strony medalu.

10 grudniu 2011 doznaÅ‚ rozlegÅ‚ego zawaÅ‚u serca. Siedem miesiÄ™cy później zmarÅ‚ w Mazowieckim Szpitalu Bródnowskim. BezpoÅ›redniÄ… przyczynÄ… zgonu byÅ‚a choroba nowotworowa. UroczystoÅ›ci pogrzebowe Jerzego Kuleja odbyÅ‚y siÄ™ 20 lipca 2012 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie z udziaÅ‚em przedstawicieli wÅ‚adz paÅ„stwowych, a także ludzi sportu i kultury. Pochowany zostaÅ‚ na Cmentarzu Wojskowym na PowÄ…zkach.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1968 został odznaczony przez Radę Państwa Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1998, za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej oraz osiągnięcia sportowe, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1995 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.

Odniesienia w kulturze masowej

W pierwszym odcinku serialu telewizyjnego Sposób na Alcybiadesa (2001) na kanwie powieÅ›ci Edmunda Niziurskiego pod tym samym tytuÅ‚em jeden z bohaterów Jacek "SÅ‚aby" SÅ‚abiÅ„ski (Jacek Liwot), zapytany przez psychologa Jacka StanisÅ‚awa Karwida (Maciej KozÅ‚owski) o najpiÄ™kniejszy dzieÅ„ w życiu, odpowiada, iż byÅ‚ to dzieÅ„ zdobycia przez Jerzego Kuleja zÅ‚otego medalu na igrzyskach olimpijskich w 1968.

ŹródÅ‚o: Wikipedia