Aleksy Antkiewicz

Aleksy Antkiewicz (ur. 12 listopada 1923 w Katlewie k. Nowego Miasta Lubawskiego, zm. 3 kwietnia 2005 w GdaÅ„sku) – polski bokser, pierwszy powojenny medalista olimpijski, zwany "Bombardierem z Wybrzeża".

W rodzinnej miejscowoÅ›ci mieszkaÅ‚ tylko trzy lata, gdyż w 1926 roku rodzina przeniosÅ‚a siÄ™ do Gdyni. Pierwsze zetkniÄ™cie z boksem miaÅ‚o miejsce w 1938 roku w miejscowym klubie BÅ‚Ä™kitni. Gdy pierwszy klub zostaÅ‚ rozwiÄ…zany, zmieniÅ‚ tuż przed wojnÄ… barwy klubowe na FlotÄ™ Gdynia. Podczas okupacji niemieckiej pracowaÅ‚ na kolei jako przymusowy robotnik. Koniec wojny zastaÅ‚ go w obozie pracy w Burghausen, w Bawarii, który zostaÅ‚ wyzwolony przez VIII ArmiÄ™ USA. Tam też stoczyÅ‚ pierwsze walki z czarnoskórymi Amerykanami. WróciÅ‚ do Polski przez CzechosÅ‚owacjÄ™. Rodzina (miaÅ‚ jeszcze trzech mÅ‚odszych braci: Ryszarda, Henryka i MieczysÅ‚awa) przeżyÅ‚a wojnÄ™. Po powrocie do Trójmiasta - wróciÅ‚ też do boksu, ale czÄ™sto zmieniaÅ‚ kluby: Grom Gdynia (1945), Kotwica Gdynia (1946), a nastÄ™pnie MKS Gdynia (1946-1948), który po przeniesieniu do GdaÅ„ska przeksztaÅ‚ciÅ‚ siÄ™ w GwardiÄ™ GdaÅ„sk (1949-1955). W barwach tego klubu walczyÅ‚ do zakoÅ„czenia kariery (6 lutego 1955).

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty - pierwsza małżonka Lidia zmarÅ‚a w 1976, druga żona Zofia. MiaÅ‚ trzy córki: BożenÄ™, ElżbietÄ™ i KatarzynÄ™. MieszkaÅ‚ wiele lat w SÅ‚upsku, potem u córki w GdaÅ„sku.

Pochowany na Cmentarzu w Marysinie Wawerskim.[potrzebne ÅºródÅ‚o]

Sukcesy sportowe

Jako jedyny Polak zdobyÅ‚ medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie 1948, gdzie zajÄ…Å‚ trzecie miejsce w wadze piórkowej (w póÅ‚finale pokonaÅ‚ go późniejszy mistrz Ernesto Formenti z WÅ‚och). Jeszcze wiÄ™kszy sukces odniósÅ‚ cztery lata później, gdy na olimpiadzie w Helsinkach 1952 wywalczyÅ‚ srebrny medal w wadze lekkiej (przegraÅ‚ z innym WÅ‚ochem Aureliano Bolognesim).

Czterokrotnie startowaÅ‚ w Mistrzostwach Europy. W Dublinie 1947 i w Oslo 1949 zajmowaÅ‚ miejsca w ćwierćfinale wagi piórkowej. W Mediolanie 1951 odpadÅ‚ w eliminacjach wagi lekkiej, a w pamiÄ™tnych dla Polski mistrzostwach w Warszawie 1953 zdobyÅ‚ brÄ…zowy medal (także w kategorii lekkiej).

ByÅ‚ piÄ™ciokrotnym mistrzem Polski: w wadze piórkowej w 1947, 1948, 1949 i 1950 oraz w wadze lekkiej w 1951, a raz wicemistrzem (w wadze lekkiej w 1954).

Wystąpił 13 razy w reprezentacji Polski, wygrywając 6 walk i 7 przegrywając.

W swojej karierze stoczył 250 walk, 215 wygrał, 8 zremisował i 27 przegrał.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery pracował jako trener w macierzystym klubie Wybrzeżu Gdańsk. Jego wychowankami byli m.in. olimpijczycy Henryk Dampc, Hubert Skrzypczak i Kazimierz Adach. W latach 1974-1989 prowadził drużynę bokserską Czarnych Słupsk.

Nagrody, odznaczenia i tytuły

W 1948 został laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski, a w 1989 Nagrody im. Aleksandra Rekszy. W 1999 nadano mu tytuł honorowego obywatela miasta Słupska.

Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, i medalem Europejskiej Federacji Boksu Amatorskiego. Słupskie rondo u zbiegu ulic Kaszubskiej, Madalińskiego i Kościuszki od 2005 roku nosi imię Aleksego Antkiewicza.

ŹródÅ‚o: Wikipedia